የበዛ ቁጥር ያላቸው ዘፈች እና ዘፋኞቻችን ዋና ርዕሰ ጉዳይ ፍቅር ነው። ከፍቅርም የተቃራኒ ጾታ ፍቅር፣ በመውደድ መጥላት፣ በመቅናት ማስቀናት፣ በፍቅር ስቃይ፣ በልንገር አልንገር ውዝግብ፣ በናፍቆት፣ በመክዳት መከዳት፣… ላይ ያተኮረ ፍቅር። ውበት፣ ደምግባት፣ ርዝመት (የአንገት፣ የቁመት፣ የእጅ ጣት)፣ ዐይን፣ ጥርስ፣ ደረት፣ ጸጉር፣… ሁሉም ተዘፍኖላቸዋል። መልከ-መልካምን ሴት አሞግሰዋል። በሕይወት ባህር ላይ ግን መልከ መልካም ሴት ብቻ የለችም። ዓለም የመልከ ጥፉዎችም ነች። ውበት እንደተመልካቹ ቢሆንም፣ ደራሲ ስብሃት ገ/እግዚአብሔር እንዳለው ሁሏም ሴት ላይ ለወንድ ውበት ቢቀመጥለትም፤ ‘በዘፋኞቻችን ጉሮሮ ተደጋግሞ የሚቀነቀነው ‘ፍቅር’ ከደምግባት ጋር ብቻ ተሳስሮ ሲኖር ታዝበው ‘ሌላም መንገድ አለ!’ ብለው የታደጉትን አበጃችሁ ልንል ነው። በአያሌ ዘፈኖቻችን ውስጥ ለዘመናት የተጓዘበትን መንገድ ጥለው ውበትን ከፍቅር ነጥለው ያሳዩንን ዘፈኖች ልንመለከት ነው። ፍቅር ያስውባል፣ ፍቅር ከአካላዊ ውበት በላይ ነው። ያሉንን የዘፈን ስንኞች ልንዘርዝር…

እያለች የምታንጎራጉር… ተወኝ ስትለው ትቷት፣ ሂድልኝ ስትለው ሰምቶ ከአጠገቧ ርቆ ሄዋኑን ያገኘ፤ የቀድሞ አፍቃሪዋ አገባ። ሴቲቱ በባለትዳሩ የቀድሞ አፍቃሪዋ እንድትቀና፣ ትላንቷን እንድትመለከት ያደረጋት የሚስቱ ፉንጋነት ነው። ከሷ የባሰች ፉንጋ መሆኗ። “ደግሞ የወንድ ቆንጆ” የሚለው ስሁት ድምዳሜዋ!